Kıyametten önce vaki olacak büyük alametlerden biri de Ye’cüc ve Me’cüc’ün çıkmasıdır. Allah-u Zülcelal, Ye’cüc ve Me’cüc’den bahseden ayet-i kerimelerde şöyle buyurmuştur:

   “Dediler ki; Ey Zülkarneyn! Şüphe yok ki, Ye’cüc ve Me’cüc yerde fesat çıkaran kimselerdir. Bizimle onların arasında bir sed yapman üzerine sana bir vergi verelim mi?” (Kehf; 94) 

   Rivayete göre, Ye’cüc ve Me’cüc Nuh (A.S)’un oğlu Yasef’in evladındandır. Ye’cüc ve Me’cüc hakkında Allah-u Zülcelal başka bir ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur:

   “Nihayet Ye’cüc ve Me’cüc’ün seddi açılıpta her tepeden saldıracakları ve gerçek vaad olan (kıyamet) yaklaştığı vakit, işte o zaman küfr (ve inkar) edenlerin gözleri hemen belerip kalacak; “Eyvah bizlere! Doğrusu biz bundan gaflet içindeydik, hayır biz zalim kimselerdik. (diyecekler)” (Enbiya; 96-97) 

   Ye’cüc ve Me’cüc hakkında varid olan hadis-i şeriflerden biri şöyledir: Nevvas b. Sem’an (R.A)’dan rivayetle Hz. Peygamber (S.A.V) şöyle buyurmuştur:

   “…Sonra Meryem oğlu İsa’ya, Allah’ın Deccal’in şerrinden korumuş olduğu bir kavim gelir. İsa, onların yüzlerine dokunup eliyle mesh eder. Ve onlara cennetteki yerlerini söyler. Onlar bu hal üzere bulundukları sırada birden bire Allah İsa’ya: “Ben şimdi bana ait olan bir takım kulları çıkardım ki, hiçbir kimsenin onlarla harb etmeye kudret ve kuvveti yoktur. Binaenaleyh sen etrafında bulunan kullarımı Tur’da iyice muhafaza et. Orasını kendileri için muhkem bir sığınak yap.” diye vahyeder. Ve Allah, Ye’cüc ve Me’cüc’ü gönderir. Halbuki onlar her bir tepeden sür’atle yürür geçerler. Onların ilk kafileleri Taberiyye Gölü'ne uğrarlar da onda bulunan suyun hepsini içerler. Ye’cüc ve Me’cüc kalabalığının sonu oraya uğrar da: “Yemin olsun bir defasında burada bir su vardı.” derler. Allah’ın Peygamberi İsa ile onun yardımcıları çepeçevre ihata olunurlar. Nihayet onlardan herhangi birine bir öküz başı, bugün birinizin yüz dinarından daha hayırlı olur. Müteakiben Allah’ın Peygamberi İsa ve arkadaşları Allah’a dua ederler. Allah, düşman askerleri içine deve ve davarların burunlarından olan bir burun kurdu gönderir ve sonunda hepsi bir tek kişinin ölümü gibi helak olurlar. Sonra Allah’ın Peygamberi ile onun sahabeleri yere inerler. Artık onlar yeryüzünde Ye’cüc ve Me’cüc fertlerinin yağlarının ve pis kokularının doldurmadığı bir karış yer bulamazlar…” (Müslim)